نهج_البلاغه

وبِاحْتِمَالِ الْمُؤَنِ يَجِبُ السُّؤْدَدُ

با پذيرش هزينه ها (و رنج ها ومشكلات) عظمت وسرورى حاصل مى گردد»

کسى که بارهاى سنگین مردم را بر دوش کشد مردم او را بر سر خود مى نشانند و او را اهل رهبرى و ریاست مى بینند، دین و رنگ و نَسَبش هر چه باشد ولى کسانى که مردم از آنها بهره مند نمى شوند به آنها همانند موجودى نگاه مى کنند که هیچ ثمره اى ندارد، هر چند دنیا را از علم و دانش خود پر کند.

حکمت ۲۲۴