شرح خطبه بیست و ششم نهج البلاغه توسط استاد محمد علی انصاری

 و اَنْتُمْ مَعْشَرَ الْعَرَبِ عَلى شَرِّ دِين، وَ فى شَرِّ دار، مُنيخُونَ بَيْنَ حِجارَة خُشْن، وَ حَيّات صُمٍّ، تَشْرَبُونَ الْكَدِرَ، وَ تَأْكُلُونَ الْجَشِبَ، وَ تَسْفِكُونَ دِماءَكُمْ، وَ تَقْطَعُونَ اَرْحامَكُمْ، الاَْصْنامُ فيكُمْ مَنْصُوبَةٌ، وَالاْثامُ بِكُمْ مَعْصُوبَةٌ.

و شما ای‌گروه عرب، بر بدترین آیین در بدترین سرای بودید. در میان سنگ‌های سخت و مارهای کر جای داشتید. (آب) آلوده می‌نوشیدید و (غذای) ناگوار می‌خوردید و خون‌هایتان را می‌ریختید و از خویشاوندانتان می‌گسیختید. بتان در میان شما برپاداشته و گناهان با شما پیوند خورده بود.

شرح_خطبه_٢٦