شرح خطبه بیست و هفتم نهج البلاغه توسط استاد محمد علی انصاری

 فمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ اَلْبَسَهُ اللّهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمْلَةَ الْبَلاءِ، وَ دُيِّثَ بِالصَّغارِ وَالْقَماءَةِ، وَ ضُرِبَ عَلى قَلْبِهِ بِالاِْسْهابِ، و اُديلَ الْحَقُّ مِنْهُ بِتَضْييعِ الْجِهادِ، وَ سيمَ الْخَسْفَ، وَ مُنِعَ النِّصْفَ

پس هر کس از روی بی میلی‌بدان، رهایش سازد، خداوند لباس خواری‌اش پوشاند. و بلا در برش گیرد و با خُردی و فرومایگی به زبونی افتد و (مُهر) بی‌خردی بر دلش زده‌شود. و به سبب تباه کردن جهاد، حق از او بگردد و به نابودی محکوم شود و از انصاف محروم.

شرح_خطبه_۲۷