در جوشن كبير يك عبارتی هست كه می گوييم:

” يا كٓريمٓ الصَّفْح “

معناش خيلی جالبه :
یه وقتی یك کسی تو رو می بخشه ، اما یادش نمیره که فلان خطا رو کردی و همیشه یه جوری نگات می کنه که تو می فهمی هنوز یادش نرفته ، یه جورایی انگار که سابقه بدت رو مدام به یادت میاره.

ولی یه وقتی ، یه کسی تو رو می بخشه و یه طوری فراموش می کنه ، انگار نه انگار که تو خطایی رو مرتکب شدی!
اصلا هم به روت نمیاره،
به این نوع بخشش میگن “صَفح”

و خدای ما اینگونه است ،
از صمیم قلب می گویم
يا كٓريمٓ الصَّفْح

در بدترین ما آنقدر خوبی هست ،
و در بهترین ما آنقدر بدی هست ،
که هیچ یک از ما را شایسته نیست
که از دیگران عیب جویی کنیم.
 
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺩ ،
ﺍﮔﺮ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺴﯽ ﺑﮑﻨﻢ ، دنيا ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺷﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ، ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮﯾﻢ.

 پناه میبرم به خدا
از عـیبی که امروز در خود می بینم و
دیروز دیگران را به خاطر هـمان عیـب
ملامت کرده ام.