انواع برخورد انسان با نعمت‌های دیگران…

 آدم وقتی می ‌بیند که دیگران نعمتی دارند، مثلاً یک کسی خانه‌، ماشینی، درآمدی، شکلی، جهیزیه‌ ای، تجارت موفقی دارد، در انتخابات رأی می‌ آورد و… چهار رقم برق او را می‌گیرد:

1 «غبطه» می‌ خورد.
می‌ گوید: خوب نعمت دارد، الحمدلله! خدایا تو که به او دادی، نوش جانش! به من هم بده! این مثبت فکر می‌ کند. به قول سیاسیون برد برد است.

2 «حسادت» می‌ کند.
می‌گوید: من ندارم، ان شاء الله او هم نداشته باشد. این فکر منفی است. باخت باخت است.

3 «بخل» می ‌ورزد.
می‌ گوید: من داشته باشم، او نداشته باشد. این هم بد است.

4 «ایثار» می‌ کند.
می‌ گوید: او داشته باشد، من نداشته باشم. مثل مادری که پتو را از روی خودش برمی‌ دارد و روی بچه‌ اش می‌ اندازد. می‌ گوید من سرما بخورم طوری نیست، این بچه سرما نخورد.

 ما باید حساب کنیم که خداوند اگر چیزهایی به دیگران داده است، در عوض چیزهایی دیگری به ما داده است که به آن‌ ها نداده است. «نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا» (زخرف/32)‌ «ما معيشت آنان را در زندگى دنيا ميانشان تقسيم كرده‏ ايم‏»