*****************

دوباره کبوتر دلم در هوای آشیانه تو، بال و پر می زند.

امروز خسته و غمگین از پس کوه های سر به فلک کشیده، به سویت پر می کشم تا شاید مرهمی بر روی زخم های کهنه ام بگذارم.

مولای من! باز آی و بی قراری دل و بی شکیبایی دیدة ما را به شهد وصل، صفا بخش و عطر کرامت خویش، بر اهل نیاز بگستر!

ای مهر فروزنده هدایت و نصر! با که گویم حدیث تلخ هجران و انتظار را؟

شکوه فراق یار به آفریدگار بریم که او دانای اندوه درون ماست.

ای امیر غایب از نظر! ای مهدی موعود و ای منجی محبوب! به راستی که در تاریخ «وصل و هجران» و «عشق و حرمان»، محبتی چنین دیرپای و محبانی چنین پای بند و محبوبی چنین گریز پای را هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده که 1140 سال است که این «جذبه و ناز» و راز و نیاز ادامه دارد.