مردها تشنه روز مرد نیستند…
مردها به یک روز قدردانی در سال نیازی ندارند….
مرد آفریده شده تا تکیه گاه شود نه متکی…
مرد به این حساس نیست که زن برادرش برای شوهرش چه خریده؟
جوراب گرفته یا ساعت مچی طلا …؟

مرد برای لطافت و حسودی
و چشم وهمچشمی نیامده…
مرد برای مبارزه آمده….
برای جهاد ….
برای سماجت…
برای جنگ با غول زندگانی …
برای نبرد بی وقفه و بی انتها آمده…
برای به آرامش رساندن خانواده اش آمده…
برای شکسته شدن غرورش آمده…
همین که تبسم را بر لب زنش ببیند…
همینکه لبخند را برچهره دخترش ببیند…
همینکه پسرش بتواند پیش دوستانش سر افکنده نباشد…

همینکه خواهرش بتواند به او تکیه کند
و مادرش با او درد دل کند
و پدر پیرش جوانی خودش را در او ببیند….
مرد را خوشبخت میکند….
مرد آمده همه را خوشبخت کند ….
آمده تا شود ستون خانواده….
آمده بسوزد تا روشنایی بخشد.
جبر زندگانیش است …
اجباری ملس نه اختیاری با هوس.

هیچ گوهر گرانبهایی هیچ مرد جنگی را
 خوشحال نمیکند جز آرامش خانوده اش.
مرد مهرورزی بلد نیست…
چون مادر نیست.
بهترین هدیه برای یک مرد ..
یک تشکر واضح و شفاف به همراه
لبخند و آرامش خانوده اش هست‌.
 بدون هزینه…

« عمر و عزتشان زیاد »

امید که وجود چنین مردانی در روزگار ما کیمیا نباشد…