***************

مثلِ زغالِ خاموش!

زغال‌های خاموش را کنار زغال‌های روشن می‌گذارند تا روشن شوند، چون همنشینی #اثر دارد. ما هم مثل همان زغال‌های خاموشیم؛ پس اگر کنار کسانی بنشینیم که روشن‌اند، نورانیتی دارند و گرما و حرارتی دارند، ما هم به طفیل آن‌ها روشنی می‌گیریم و گرما و حرارتی پیدا می‌کنیم، وگرنه در قیامت حسرت می‌خوریم. یکی از حرف‌های جانسوز اهل جهنم همین است:«ای کاش با فلانی #رفیق نبودم و با او نمی‌نشستم. او #تاریک بود و مرا هم مثل خود تاریک کرد.»* یعنی ای کاش رفیقی سر راهم سبز می‌شد که خود سبز بود، روشن بود، صفا و نوری داشت تا من هم از پرتو او طرفی می‌بستم.

✏️ حجت‌الاسلام محمدرضا رنجبر
? کتاب «مثل شاخه‌های گیلاس» صفحه13