عبادت‏ هاى باطل

هیچ چیز و هیچ كس جز خدا، لایق پرستش نیست. زیرا این معبودهاى باطل، یا وجود خارجى ندارند و ساخته ذهن ‏اند، یا موجوداتى بى خاصیّت و ناتوانند، یا اگر كارآیى دارند، موقت و محدود و همراه با منّت‏ ها و هوس ‏ها و تحقیرهاست. پس در هر سه صورت، شایسته نیستند كه انسان، طوق بندگى آنها را به گردن اندازد. انسان در برابر هیچ مخلوقى، به قیمت نافرمانى خداوند، نباید اطاعت و پرستش و فرمانبردارى كند.

امام جواد علیه السلام مى‏ فرماید: «مَنْ اَصْغى‏ اِلى ناطِقٍ فَقَد عَبَدهُ» (تحف العقول، ص 456) هر كس به سخن كسى گوش دهد. او را پرستیده است! پس اگر گوینده حق بگوید، بنده حقیم و اگر باطل بگوید، باطل را پرستیده ‏ایم. و امام صادق علیه السلام در حدیثى فرموده است: «مَنْ اَطاعَ مَخلُوقاً فى مَعْصِیَةِ الْخالِقِ فَقَدْ عَبَدهُ» (نورالثقلین، ج3، ص357) هر كس با اطاعت از مخلوقى، خالق را نافرمانى كند، آن مخلوق را پرستیده است.

 پس عبادت باطل، تنها به پرستش سنگ و چوب و خورشید و ستاره منحصر نیست. دل و جان سپردن به هر فكر و سخن و قدرت و حكومتِ غیر الهى، عبادت كردن ناروا است، حتى پذیرش فرهنگ ضدّ الهى هم، از عبادت ‏هاى باطل بشمار مى ‏رود.

 کتاب پرتوی از اسرار نماز، محسن قرائتی