**************

شخصی تلاش پروانه برای بیرون آمدن از پیله را تماشا می کرد.
او به پروانه کمک کرد تا براحتی از پیله خارج شود، اما پروانه ناچار شد همه
عمر را بخزد و هرگز نتوانست با بالهایش پرواز کند.

آن شخص مهربان نفهمید که سوراخ ریز پیله را خدا برای پروانه قرار داده بود تا به آن وسیله مایعی از بدنش ترشح شود و پس از خروج از پیله به او
امکان پرواز دهد.
اگر خداوند مقرر می کرد بدون هیچ مشکلی زندگی کنیم، فلج می شدیم،
به اندازه کافی قوی نمی شدیم
و هر گز نمی توانستیم پرواز کنیم.