مرنجُ و مَرنجان

آخوند ملاعلی همدانی که از علمای طراز اول همدان بود ، روزی در مشهد مقدس خدمت حاج شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی رسید و از ایشان تقاضای موعظه می کند. حاج شیخ حسنعلی می گوید: «مَرنجُ و مَرنجان» مرحوم آخوند ملا علی همدانی می گوید: خوب مرنجان راحت است ما کاری می کنیم که خودمان را بسازیم و کسی را از خود ناراحت نکنیم ؛ اهانت به کسی نمی کنیم ؛ غیبت کسی را نمی کـنیم؛ این را می شود؛ اما مرنج را چکار کنیم ؟ کسی به ما بدی می کند؛ غیبت مان را می کند؛ پول مان را می خورد؛ قهرا انسان رنجش پیدا می کند. می شود چنین چیزی که انسان نرنجد؟ فرمودند:بله. گفت: چطور؟ فرمودند: خودت را کسی ندان، عیب کار ما همین جاست. ما خودمان را کسی می دانیم. به ثروت مان به علم مان به ریاستمان به هر چیزی می بالیم لذا هیچ کس جرات ندارد به ما تو بگوید.
بر مال و جمال خویشتن غرّه مشو
کان را به شبی برند و آن را به تبی!

?فرازی از سخنان آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)