***************

علامه طباطبایی در مورد همسرشان گفته بود:
“من نوشتن المیزان رو مدیون ایشونم".
یا
“اگر صبر حیرت انگیز همسرم نبود من نمی تونستم ادامه ی تحصیل بدم".

صبر حیرت انگیز …
نوشتن المیزان …

علامه نه با کسی تعارف داشت و نه اغراق می کرد.

علامه در جایی فرموده بودن:
“ایشون وقتی در قم رو به حرم حضرت معصومه(سلام الله علیها) سلام می داد من جواب خانوم رو می شنیدم! و همچین هنگامی که زیارت عاشورا می خواند من جواب سلام امام حسین(ع) رو می شنیدم!”

همیشه به جایگاه او حسرت می خورم!

با خودم فکر می کنم حتما وقتی که داشته خانه رو جارو می زده …
یا وقتی برای علامه چایی می ریخته …
می دونسته در آسمون ها اون قدر معروفه؟
می دونسته در پرورش یک مرد بزرگ اون قدر موثره؟