خداوند عیب ها را مےپوشاند
خدا ستار است. پیش افراد معمولي گناه کسي را پيش کسي آشکار نمي‌کند افراد را پيش هم ديگر مفتضح نمي‌کند در عالم دنيا اما نه پيش اولياء خدا که چشم‌شان چشم خداست که دست‌شان دست خداست که نوع نگاه‌شان نوع نگاه خداست اصلا بندگان صالح هميشه همين طور‌اند صفت خدا را دارند صفت خدا اين است که اگر عيبي است اين عيب را برملا نمي‌کند بلکه درمان مي‌کند حل مي‌کند.
خدا رحمت کند مرحوم خواجه نصير الدين طوسي اين عالم بزرگ نقل مي‌کنند کسي آمده بود پيش ايشان سوالي مي‌خواست بکند آمده بود در محضر ايشان يک خطايي از او سر زد ناخواسته يک صدايي از او خارج شد خيلي خجالت کشيد رنگ‌اش عوض شد سرخ شد عرق شرم بر پيشاني‌اش نشست خيلي خجالت کشيد خواجه نصير ديد که اين بنده‌ي خدا ترس از آبروريزي برايش پيش آمده خودش را به کري زد طوري که وقتي او سوال کرد از مرحوم خواجه گفت چه مي‌گويي؟ من نمي‌شنوم بلند بگو او يک مرتبه آن قدر خوشحال شد که عيب من را متوجه نشد متوجه شد خوب هم متوجه شد اما اين جا جايي است که بايد پره پوشي بکند اين جا قرار نيست دليلي ندارد که اين عيب برملا شود آبروي مومني را حفظ کرد تا آخر عمر هر موقع او را مي‌ديد خودش را به سنگين بودن گوش و ثقل سامعه مي‌زد تا حفظ بکند او را اين صفت بندگان خوب خداست که در اوج و مصداق اعلي‌اش معصومين عليهم السلام هستند عيب را برملا نمي‌کنند اين قدر ظرفيت دارند که اگر خدا اسرار و اخبار ديگران را به ايشان مي‌دهد اين‌ها پخش نمي کنند
آخرین نظرات