**************

احساس انتظار،
مثل احساس تشنگی است:
احساس تشنگی، آدم را، به آب می رساند و احساس انتظار،

انسان صاحب نظر آگاه دین باور حقیقت جوی را، به حجت بالغه ی الهی!
از نگاه «شیعه»، عدالت، اصل دین است:

نخستین پیشوای او، در محراب، به گناه عدالت، به قتل می رسد!
و آخرین پیشوایش، برای این كه به داد عدالت برسد قیام می كند؛

و آخرین حلقه، از مجموعه ی حلقات مبارزات حق و باطل را ـ كه از آغاز جهان، بر پای بوده است ـ به سامان می برد. ?

همه ی حرف «انتظار»، همین است:
سفری دور و دراز، برای رسیدن.
با چشمان «آینده »، تكلیف «حال» را، روشن كردن.
در آستانه ی سقوط و ابتذال، دست انسان را گرفتن؛

و او را، تا درگاه نگاه خدا، بالا كشیدن؛ و بر تحقّق آرمان والای همه ی انبیا و اولیا و مردان رزم آور راه حق، نظر داشتن!

و در آخرین رزم ـ پیروزمندانه ـ حیثّیت عادلانه ی خاك را از نگاه بلند «بقیة الله»به نظاره برخاستن…
و این، حرف كمی نیست!

?✨اللهم عجل لولیک الفرج