***************
پیامبر مهربان صلی الله علیه و آله و سلم که همواره جویای حال یاران خود می شد دریافت که یکی از یارانش بیمار و بستری شده است به عیادت او رفت و بربالینش نشست.

پس از احوال پرسی، بیمار گفت: «یارسول الله! نماز مغرب را با شما به جماعت خواندم شما سوره قارعه را در نماز خواندید من آنچنان تحت تأثیر قرار گرفتم که به خدا عرض کردم اگر در نزد تو گنه کارم، طاقت عذاب آخرت را ندارم در همین دنیا مرا عذاب کن». اکنون ای رسول خدا می بینی که بیمار شده ام.

پیامبر فرمود: دعای درستی نکرده ای می بایست در دعا به پیروی از قرآن بگویی: «رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ؛ پروردگارا به ما، در دنیا نیکی عطا کن و در آخرت نیز نیکی مرحمت فرما و ما را از عذاب آتش نگاه دار.» (بقره/201)

آنگاه پیامبر برای او دعا کرد و او از بیماری نجات یافت.

سفینه_البحار، ج1، ص 208
 شیخ عباس قمی