وقتی برای کسی از ته قلب آرزوی موفقیت، شادی و سلامتی می کنید، امواجِ نامرئیِ تفکرات و انرژی شما، تشخیص نمی دهد که این آرزو متوجه دیگریست. این موج نیک خواهی ابتدا خودِ شما را سرشار از ماهیتِ خویش می کند.

در حالتِ دعا، تمامی قوای معنوی، سلول های مغز و حتی سیستم عصبی، زیرِ بارشِ این ذراتِ بهشتی قرار می گیرند که خودِ شما آن را تولید کردید.

اگر از کسی بیزار و متنفر باشید نیز ذرات و امواجِ کسالت و تنفر، نخست بر خود شما می بارد و سپس در ضمیرتان رسوب می کند.

با توجه به این واقعیت، ضمیر ناخودآگاهِ کسی که دعا و نفرین می کند، نمی تواند تشخیص دهد که این محصولاتِ شفا بخش و یا مسموم کننده متعلق به فردِ دیگریست و باید به سوی او صادر شود بلکه در این شرایط، ضمیر ناخودآگاه، آن محصولات را، ابتدا خودش جذب می کند.

همیشه به یاد داشته باشید آبی که در رودخانه جاریست، نخست بستِر خود را تر و سرشار از ذاتِ خویش می کند و در نهایت به دریا می رسد، به همین صورت کسی که در معرضِ تابشِ امواجِ شما قرار گرفته نیز آخرین ایستگاه دریافت کننده ی آن است.

سرکارخانم زهرا ناظمیان پور - کلاس ریحانه