حاج آقا جعفر ناصری نقل کردند:

جناب شیخ عبدالله پیاده_رضوان الله علیه_ می فرمودند:

در نماز بودم که شیطان آمد و سعی داشت خودش را زیبا جلوه دهد.لبخندی بر لب داشت،یک لحظه غفلت کردم و به روی او لبخندی زدم.چه گرفتاری ها که برای این لبخند نکشیدم.گریه ها کردم،استغاثه ها کردم تا پذیرفته شدم.بعد از مدتی شیطان دوباره آمد،در سلام نماز بودم.دیدم لبخندی بر لب دارد.پس از سلام نماز،کفشم را برداشتم و به طرف او پرتاب کردم….