گواهی صد نفر

عصر حضرت داوود(عليه السلام) بود. در ميان بنی اسرائيل عابدي بود بسيار عبادت می‎كرد به گونه‎ای كه حضرت داوود(ع) از آن همه توفيق او شگفت زده شد. خداوند به داوود وحي كرد: «از عبادتهاي آن عابد تعجّب نكن او رياكار و خود نما است.» مدّتي گذشت، آن عابد از دنيا رفت، جمعي نزد داوود(عليه السلام) آمدند و گفتند: «آن عابد از دنيا رفته است.»

داوود(ع) فرمود: «جنازه‎اش را ببريد و به خاك بسپاريد.» اين موضوع موجب ناراحتي و بگو مگوي بنی اسرائيل شد كه چرا داوود(ع) شخصاً در كفن كردن و دفن او شركت ننموده است؟!وقتي كه بني اسرائيل او را غسل دادند، پنجاه نفر از آنها برخاستند و گواهی دادند كه از آن عابد جز كار خير نديده‎اند؛ پس از دفن او، خداوند به داوود وحي كرد: «چرا در كفن كردن و دفن آن عابد حاضر نشدی؟» داوود (ع) عرض كرد: «به خاطر آن چه را كه در مورد او به من وحي كردي» (كه او رياكار است)

خداوند فرمود: «اگرچه او چنين بود، ولي گروهي از علما و راهبان گواهی دادند كه جز خير از او نديده‎اند، گواهي آنها را پذيرفتم و آن چه را در مورد آن عابد مي‎دانستم پوشاندم.»

?بحارالانوار ج۱۴ ص۴٢