****************

توی زندگی، آدما با خيليا حرف می‌زنن، اما با همشون درد و دل نمی‌كنن.

درد و دل كردن، مثل جار زدن نقطه ضعفه. عين اين می‌مونه كه خودت رو در برابر يكی ديگه خلع سلاح كنی. حالا دیگه آدم بی‌دفاع با يه تلنگر زمين می‌خوره.

واقعیت اینه که همه‌ی حرفا رو نبايد گفت، همه‌ی اشكا رو نبايد ريخت….
اما كسی كه تا پای درد و دل كردن می‌ره، يعنی ديگه چيزی واسه‌ از دست دادن نداره…

یعنی اون یه نفر انقدر براش مهم و عزیز شده که تونسته باهاش درد و دل کنه‌‌‌‌‌…
یعنی بهش خیلی اعتماد کرده…باورش کرده.‌.

پیش هر کسی سفره دل باز نکنین‌‌…درد دلاتون رو به اهلش بگین تا بعدها پشیمون نشین…