بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

 تواضع

روزی آیة الله مدرّس از کوچه ای عبور می کرد، ناگهان پیرمرد با وقار و محترمی را دید که از آن طرف کوچه می آید. همین که او را دید، کنار دیوار نشست. وقتی پیرمرد از مقابلش عبور می کرد، مدرّس از جای خود برخاست و دو دست را بر سینه گذاشت و با نهایت تواضع و فروتنی، به آن پیرمرد محترم سلام کرد و ایستاد تا از مقابلش گذشت و دور شد؛ آن گاه به راه خود ادامه داد.

یکی از افرادی که ناظر این ماجرا بود، خود را به مدرّس رسانید و ضمن احوال پرسی، علت آن رفتار را از او جویا شد. مدرّس با حالتی عاطفی گفت: این مرد، اهل علم و تقواست، خواستم برای رسیدن به ثواب، او را احترام کرده باشم.