****************************

بعد از مرگ کجا میروند؟

ارواح كفار و مشركان، معاندان و منافقان و گناهكارانى كه قابل عفو و بخشش نباشند در ((وادى برهوت)) یمن خواهند بود.برهوت نام چاهى در سرزمین حضرت موت كه در جنوب یمن است مى باشد.

⚡️در آن جا چاهى وجود دارد و در آن چاه، مارهاى سیاه، عقربها، افعى ها، جغدها و حیوانات وحشى آن قدر فراوان است كه كسى  جرات عبور از آن جا را ندارد.
آن چاه به قدرى عمیق است كه كسى قدرت پائین رفتن از آن را ندارد و گرماى سوزان و طاقت فرسایى دارد كه دقیقه اى از آن قابل تحمل نیست.

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: بدترین آبهاى روى زمین، آب ((وادى برهوت)) مى باشد و آن سرزمینى است در ((حضر موت)) كه در اطراف یمن واقع شده است، تمامى ارواح كفار پس از مرگشان در آن سرزمین گرد هم جمع مى شوند.

نیز فرمود: بدترین چاهى كه در آتش واقع شده است، چاه ((برهوت)) است كه در آن، ارواح كفار و معاندین مى باشند.

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: در پشت یمن یك ((وادى)) است كه به آن ((برهوت)) گفته مى شود.
در آن جا هیچ كسى همسایه انسان نیست و هیچ فردى سكونت ندارد مگر مارهاى سیاه و جغد. در آن ((وادى)) چاهى است به نام ((بلهوت)) كه هر صبح و شام ارواح مشركان را به آنجا مى برند تا از آبى كه چون فلز گداخته، گرم و سوزان و با چرك مخلوط با خون است بیاشامند…

نیز فرمود: وقتى دشمنان ما اهل بیت از دنیا مى روند، روحشان را به سوى ((وادى برهوت)) مى برند و آنها را در آن جا تا روز قیامت شكنجه و عذاب مى كنند و از زقوم آن مى خورند و از آب كثیف و جوشان آن مى آشامند. پناه بر خدا از عذاب سخت این وادى!

محمد بن مسلم گفت: مرد عربى به محضر مبارك امام محمد باقر علیه السلام آمد. حضرت فرمود: اى اعرابى! از كجا آمده اى؟
عرض كرد: ((وادى)) سیاه و تاریكى را دیدم كه پر از جغدها و بوم ها بود و به اندازه اى آن ((وادى)) بزرگ بود كه انتهاى آن دیده نمى شد.
حضرت فرمود: آیا مى دانى آن كدام ((وادى)) است؟ عرض كرد: سوگند به خدا نمى دانم. فرمود: آن، ((وادى برهوت)) است كه در آن، روح هر كافرى مى باشد.

چقدر گذشت زمان، براى اهل ((وادى برهوت)) دلگیر كننده و سخت، پرماجرا و دراز و طولانى و كوبنده است گویى هر لحظه اى از گذشت آن، سالها بلكه قرنها طول مى كشد و آنها را در غل و زنجیر كشیده و در زندانهاى تنگ و تاریك، مخوف و پروحشت زندانى كرده اند و هر صبح و شام نمونه اى از عذاب و شكنجه روز قیامت را به آنان مى چشانند.

چقدر، شنیدن صداى دل خراش آنان و فریاد و ناله جانسوز اهل آن وادى و تازیانه و گرزهاى آتشینى كه بر پیكر آنان فرود مى آید و غرش آتش و غل و زنجیرهایى كه به دست و پاى آنان بسته شده و در اثر این طرف و آن طرف كشیدن مجرمان صداى آنها بلند است، و كسى را تحمل شنیدن آن صداها نیست. پناه مى بریم بر خدا از چنین وادى