******************

درکربلای پنج هفتاد درصد کشته ها از پهلو تیرمیخورند اتفاقیه؟کربلای پنج که بر مبنایش فیلم میسازند .که عراقی ها میگفتند امکان ندارد سربازی بتواند از روی موانع رد بشود. اما رد شدند، اتفاقیه؟؟؟عزیزی تعریف میکرد برای تفحص رفته بود به نی زاری که با یک سر بریده بالای نی روبرو شدند، پایین نی بدن شهیدی را پیدا کردند که در جیبش نایلونی بود که در آن نامه ای نوشته بود که : « خدایا من از تو هیچ چیز نمیخواهم مگر اینکه مانند مولایم سرم بالای نی برود »

این برای یهودی معنی دارد اگر برای من و تو معنی ندارد.

در سبزوار رفتم خانه ی شهیدی که مادرش میگفت شهید من خیلی خاص بود. گفت جنازه پسرم را که آوردند سوراخ سوراخ بودشب عملیات وقت نبود سیم خاردار قیچی کنند پسر من خودشو انداخته روی سیم خاردارها تا دوستاش از روی بدنش رد شوندعزیز من به صورت خودشو انداخته میدونی چرا؟ چون هم رزمش صورتش را نبیند مبادا خجالت بکشد.
ما به کجا میرویم؟

****************

روزی در نماز جماعت موبایل یه نفر زنگ خورد. زنگ موبایل آن مرد ترانه ای بود.
بعد از نماز همه او را سرزنش کردند
و او دیگر آنجا به نماز نرفت.

همان مرد به کافه ای رفت و ناگهان قلیان از دستش افتاد و شکست. مرد کافه چی با خوشرویی گفت اشکال نداره، فدای سرت…
او از آن روز مشتری دائمی آن کافه شد.

حکایت ماست:
جای خدا مجازات میکنیم،
جای خدا میبخشیم،
جای خدا…

اون خدایی که من میشناسم
اگه بنده اش اشتباهی بکنه، اینجوری باهاش برخورد نمیکنه. شما جای خدا نیستی اینو هیچوقت یادت نره.

چقدر خوبه که اگه کسی اشتباهی میکنه با خوشرویی باهاش برخورد کنیم نه این که با خشم تحقیرش کنیم و باعث ترک اعمال خوب بشیم…

خانمی حکایت خود را برایم تعریف کرد که از کسی چنین چیزی نشنیده بودم … او گفت :

 من در خانه ام همه اتاقهای منزلم را اسم گذاری کرده ام،

اتاق نشیمن را اتاق تهلیل نامیده ام
 و هر گاه وارد آن شدم لااله الاالله می گویم،

 آشپزخانه ام اتاق استغفار است ،
 وارد آن که شدم ذکر استغفار را می گویم ،

 اتاقی که مخصوص پذیرایی از مهمان ها را اتاق صلوات نامیده ام ،

در آشپزخانه که کار می کنم و غذا می پزم استغفار می گویم
و اتاق بچه‌ها را که تمیز می کنم تسبیح را با خود زمزمه می کنم،
 هنگام آب دادن به درخت و گلدانها تکبیر را تکرار میکنم

 و خلاصه در هر اتاق و مکان تا از کارم در آنجا تمام می شوم ذکری که نامش را بر آن جا
گذاشته ام می خوانم تا زبانم از ذکر غافل نباشد،

به این شیوه کارم نیز لذت بخش تر است و قلبم مطمئن است و برکت به خانه ام می آید .!

 از این فکر جالب او واقعا خوشم آمد ،

**********************

دائم واژه ای امیدوارکننده به دیگران اهدا کنید نه تنها احساس بهتری خواهید داشت بلکه شخصیت مثبت خود را نیز قوام بیشتری خواهید بخشید.

به جنبه معنوی زندگیتان توجه کنید.
آرام باشید. ساکت نشستن را تمرین کنید.

به ندای درونتان گوش کنید. به چیزهایی بیندیشید که صلح، زیبایی و آرامش را به زندگی‌تان به ارمغان بیاورند. برای یافتن مسیر معنوی خاص خودتان تلاش کنید.

یاد بگیرید که احساساتتان را تخلیه کنید.
هرگز احساسات‌تان را سرکوب نکنید و به درون نریزید. اندوه‌های خود را با آدمی قابل اطمینان مطرح کنید.

به خاطر داشته باشید که احساساتی که بیان شده اند دیگر به همان اندازه گذشته ناخوشایند نیستند.

***************

دلم برای مداد سفید می سوزد
پیر شدم آخر نفهمیدم
کاربرد مداد سفید تو جعبه مداد رنگی چی بود؟
شاید تنهایی!!!
مثل خیلی از آدم ها.
به جرم اینکه
رنگ ندارن و خالص اند..

**************

گفتار_حکیمانه۱۰۱

لاَ يَسْتَقِيمُ قَضَاءُ الْحَوَائِجِ إِلاَّ بِثَلاَث: بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ، وَبِاسْتِكْتَامِهَا لِتَظْهَرَ، وَبِتَعْجِيلِهَا لِتَهْنُؤَ?

برآوردن حاجات مردم كامل نمى شود مگر به سه چيز: كوچك شمردنش تا بزرگ گردد، و مكتوم داشتنش تا آشكار شود، و تعجيل در آن تا گوارا گردد.

 *************

آسیاب باش
درشت بگیرونرم پس بده

وقتی در دعوایی بخواهیم کسی را وادار کنیم که در مقابل حرف‌های درشت و تند و تیز طرف مقابلش، خویشتنداری کند، می‌گوییم: «آسیاب باش، درشت بگیر و نرم پس بده.»

این مثل داستانی دارد؛
می گویند روزی شیخ ابوسعید ابوالخیر با یاران خودش از کنار آسیایی می‌گذشت. ناگهان ایستاد و بدون اینکه حرفی به یارانش بزند، ساعتی به صدای گردش سنگ‌های آسیا و کار کردن آن، گوش کرد.

پس از آن، رو به اطرافیانش کرد و گفت: «می‌شنوید؟ می‌دانید که این آسیاب چه می‌گوید؟» اطرافیانش که چیزی جز صدای کار کردن آسیاب نمی‌شنیدند، با تعجب گفتند: «نه، ما چیز خاصی نمی‌شنویم.»

ابوسعید گفت: «این آسیاب می گوید که من از شما بهترم، زیرا درشت می‌ستانم و نرم باز می‌دهم.»

آیا حداقل میتونیم همین یک آموزه از عرفان را در زندگی یاد بگیریم….

****************

از حکیمی پرسیدند :
چرا هیچ از عیب مردم سخن نمیگویی؟

حکیم گفت :
هنوز از محاسبه عیب های خود
فارغ نشده ام،
تا به عیب های دیگران بپردازم.