امام صادق علیه السلام :

‏خداوند زيبايى و خودآرايى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بيزار است.

‏هرگاه خداوند به بنده اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببيند.

‏عرض شد: چگونه؟
‏فرمودند: لباس تميز بپوشد، خود را خوشبو كند، و خانه اش را زییا کند!

پرسیدند چگونه خانه اش را زیبا كند؟
فرمودند جلوى درب حياط خود را جارو ڪند، حتی روشن ڪردن چراغ قبل از غروب خورشيد فقر را مى برد و روزى را زياد مى كند.

‏امالى (طوسى) ص ۲۷۵ ، ح ۵۲۶
‏ وسایل الشیعه ج ۵ ، ص ۷ ، ح ۵۷۴۶

تدبیر امام صادق (علیه‌السّلام)
در زمان تنگ‌دستی برای گشایش مالی

 امام صادق(ع) به فرزند خود محمّد فرمود: فرزندم! از آن خرجى، چقدر اضافه آمده است؟ عرض كرد: چهل دينار.

فرمود: برو و آنها را صدقه بده.
عرض كرد: فقط همين چهل دينار باقى مانده است.

حضرت فرمود:
آنها را صدقه بده؛ زيرا خداوند عزّوجلّ عوضش را مى ‏دهد. مگر نمى ‏دانى كه هر چيزى كليدى دارد و كليد روزى، صدقه ‏دادن است، پس آن چهل دينار را صدقه بده.

محمّد چنين كرد، و ده روز بيشتر بر امام صادق (علیه‌السّلام) نگذشت كه از جايى چهارهزار دينار به ايشان رسيد

سپس فرمود: ای پسرم ما در راه خدا چهل دینار بخشیدیم و خداوند به ما چهار هزار دینار بخشید.

كافی، جلد4، صفحه10

اگر داشتند، می‌آوردند و می‌دادند

 فرزند علامه طباطبایی نقل می‌کند: «پدرم از درآمد زمین زراعی‌ای که داشت، به روستائیانی که نیازمند بودند وام می‌داد و رسید می‌گرفت و چنان‌چه کسی بعد از دو فصل برداشت محصول قادر به پرداخت بدهی خود نبود، آن را بخشیده و قبض را به خودش پس می‌داد و از طلب خود صرف‌نظر می‌کرد. یک بار چند قبض دست پدرم بود که از این واسطه‌ها طلبکار بود، آن روز من دیدم قبض‌ها را از جیب خود درآورد، مدتی به آن‌ها نگریست و ناگهان همه را پاره کرد و دور ریخت؛ در حالی که بیش از حد تصور به پول برای گذراندن معاش عادی احتیاج داشت. من با تعجب پرسیدم: پدر چرا این‌کار را کردید؟ نگاهی عمیق به من کرد و گفت: «پسرم اگر داشتند، می‌آوردند و می‌دادند. خدا را خوش نمی‌آید که من بدانم آن‌ها دستشان خالی است و آن‌ها را تحت فشار قرار دهم و ابراز طلبکاری کنم!»

برگرفته از سایت دار القرآن علامه طباطبایی

وظیفه خطبای اسلامی از دیدگاه امام رضا(ع)

هر دولتی و مقامی سخنگویی دارد. می‌گویند امروز سخنگوی دولت چنین و چنان گفت، یا سخنگوی کاخ سفید این‌طور گفت. دین اسلام هم باید سخنگو داشته باشد.

سخنگوی دین، خطبا و اهل منبرند. #امام_رضا(ع) فرمود: «وَ یُخْبِرُهُمْ بِما یرِدُ عَلَیهِمْ مِنَ الْآفاقِ مِنَ الْاحْوالِ الَّتی فیهَا الْمَضَرَّةُ وَ الْمَنْفَعَةُ» آنچه در نقاط دوردست، آنچه در زیر پرده می‌گذرد به مردم بگویند. کلام امام رضا(ع) جدی است. ما باید بدانیم ماتریالیسم چه فعالیتها دارد، صهیونیزم چه فعالیتها دارد. اطلاع و آگاهی از اینها و گفتن و بازگو کردن اینها واجب است.

کرسی حسین بن علی علیه‌السلام اگر این طور باشد می‌تواند حافظ اسلام باشد. فلسفه عزاداری حسین بن علی اینهاست، و الّا چه فایده‌ای به حال حسین بن علی(ع) که برایش گریه بکنیم؟ او چه احتیاجی دارد به گریه ما و شما؟ حسین بن علی(ع) می‌خواهد نام او، مکتب او زنده باشد، در مکتب او با هر باطلی بجنگیم، با کمونیزم بجنگیم؛ با ظلم، با بی‏عدالتی، با فساد، با فحشا، با قمار، با مُسکرات مبارزه کنیم.

📚 استاد شهید مطهری، ده گفتار، ص278

سبیل کسی را چرب کردن

از ابتدای حکومت صفویه ریش و سبیل بلند رواج زیادی پیدا کرد ولی بتدریج از ابهت ریش کم و به ابهت سبیل اضافه شد تا جایی که در دوران شاه عباس اول دیگر ریش تقریبا محو شد و در عوض سبیل‌های کلفت و چخماقی و بلند باب شد. سبیل‌های از بنا‌گوش در رفته محبوب سلطان بود و همه سعی میکردند در بلند کردن سبیل با یکدیگر رقابت کنند تا محبوب سلطنت باشند و راحت‌تر به مرادشان برسند. اما برای رو به بالا نگهداشتن این سبیل‌ها باید روزی چند بار آن را چرب میکردند و جلا میدادند و برای این کار مستخدم‌هایی داشتند و هر گاه این مستخدمان کار خود را خوب انجام میدادند و صاحب سبیل از زیبایی و ابهت سبیل خود شاد میشد، اطرافیان هر تقاضایی که داشتند میگفتند و صاحب سبیل نیز اجابت میکرد.
بنابراین عبارت ” سبیل کسی را چرب کردن” در آن زمان بین مردم معنایی معادل اخاذی کردن و گرفتن چیزی از صاحب سبیل داشت.

اما امروزه این اصطلاح به معنای رشوه دادن است. یعنی کسی به صاحب سبیل رشوه میدهد تا وی کارش را انجام دهد.
دقیقا معنایی برعکس معنای آغازین آن.

چرا میگوییم «شیر آب»

چرا به لوله ای که آب از آن خارج می شود می گوییم “شیر"؟ در سال های نه چندان، دور در ایران؛تنها دوشهر بیرجند و تبریز آب لوله کشی داشتند که آن صنعت را از روسیه به امانت برده بودند.

و در کلان شهری مثل تهران مردم از آب چاه که تمیز و سالم نبوداستفاده می کردند.در شهر تهران تنها سه قنات وجود داشت که آن هم متعلق به سه سرمایه دار تهرانی بود.یکی از این قنات ها که به سرچشمه معروف بودمتعلق به سرمایه داری بود که بچه دار نمیشد.او نذر کرد اگر بچه دار شود؛ برای تهرانیان آب لوله کشی فراهم کند. پس از مدتی بچه دار شد و برای ادای نذرش به اتریش رفت تا مهندسانی را از آنجا برای لوله کشی آب بیاورد.در هر کشوری حیوانی که نماد آن کشور است را بر سر خروجی آب می گذاشتند.مثلا در فرانسه سر خروس استفاده می کردند
مهندس اتریشی که به این منظور به ایران آمده بود فکر کرد که بر اهرم خروجی آب چه نمادی بگذارد!?
او دریافت که بر روی پرچم ایران آن زمان ‘شیر وخورشید’وجود دارد وشیر “نماد ایران” است.
پس بر روی اهرم خروجی آب،سر شیری فلزی گذاشت و مردم هروقت برای برداشتن آب به آنجا می رفتند می گفتند: رفتیم از سر شیر آب آوردیم!

منبع : میراث کهن ( ریشه ضرب المثل ایرانی)

✍️ به یاد شهدا

🔹سرکلاس استاد از دانشجویان پرسید:
این روزها شهدای زیادی رو پیدا می‌کنن و میارن ایران، به نظرتون کار خوبیه؟ کیا موافقن؟ کیا مخالف؟

🔸اکثر دانشجویان مخالف بودن!

🔹بعضی‌ها می‌گفتن:
کار ناپسندیه. نباید بیارن.

🔸بعضی‌ها می‌گفتن:
ولمون نمی‌کنن. گیر دادن به چهار تا استخون. ملت دیوونن!

🔹بعضی‌ها می‌گفتن:
آدم یاد بدبختیاش میفته!

🔸تا اینکه استاد درس رو شروع کرد. ولی خبری از برگه‌های امتحان جلسه قبل نبود!

🔹همه سراغ برگه‌ها رو می‌گرفتن، ولی استاد جواب نمی‌داد.

🔸یکی از دانشجویان با عصبانیت گفت:
استاد برگه‌هامون رو چیکار کردید؟ شما مسئول برگه‌های ما بودید؟

🔹استاد روی تخته کلاس نوشت:
من مسئول برگه‌های شما هستم.

🔸سپس گفت:
من برگه‌هاتون رو گم کردم و نمی‌دونم کجا گذاشتم.

🔹همه دانشجویان شاکی شدن.

🔸استاد گفت:
چرا برگه‌هاتون رو می‌خواین؟

🔹گفتن:
چون واسشون زحمت کشیدیم، درس خوندیم، هزینه دادیم، زمان صرف کردیم.

🔸هر چی که دانشجویان می‌گفتن استاد روی تخته می‌نوشت.

🔹استاد گفت:
برگه‌های شما رو توی کلاس بغلی گم کردم، هرکی می‌تونه بره پیداشون کنه؟

🔸یکی از دانشجویان رفت و بعد از چند دقیقه با برگه‌ها برگشت. استاد برگه‌ها رو گرفت و تکه‌تکه کرد. صدای دانشجویان بلند شد.

🔹استاد گفت:
الان دیگه برگه‌هاتون رو نمی‌خواین! چون تکه‌تکه شدن!

🔸دانشجویان گفتن:
استاد برگه‌ها رو می‌چسبونیم.

🔹برگه‌ها رو به دانشجویان داد و گفت:
شما از یک برگه کاغذ نتونستید بگذرید و چقدر تلاش کردید تا پیداشون کردید. پس چطور توقع دارید مادری که بچه‌اش رو با دستای خودش بزرگ کرد و فرستاد جنگ، الان منتظر همین چهار تا استخونش نباشه!؟ بچه‌اش رو می‌خواد، حتی اگه خاکستر شده باشه.

🔸چند دقیقه همه جا سکوت حاکم شد! و همه از حرفی که زده بودن پشیمون شدن!

✍️ قناعت توانگر کند مرد را

🔹روزی حکیمی شاگردان خود را به گردش علمی برد. در کوه و دشت و طبیعت سبز بهاری گشتند و فلسفه وجود آموختند.

🔸وقت استراحت مشغول خوردن غذا شدند. پشه‌ای مزاحم غذاخوردن حکیم شد و مدام به غذای او می‌خواست نزدیک شود و بنشیند.

🔹حکیم قدری از غذای خود در مقابل پشه گذاشت، پشه از آن مکید. حکیم از شاگردانش خواست به‌دقت پشه را زیرنظر داشته باشند.

🔸پشه برخاست و روی دست یکی از شاگردان که قدری زخم بود و خون داشت، نشست و مشغول خوردن خون شد.

🔹حکیم سیب گندیده‌ای نزد پشه نهاد، پشه روی قسمت سیاه‌شده آن نشست و شروع به مکیدن و خوردن کرد.

🔸در همان محل، در تنه درختی، عنکبوتی توری تنیده و لانه کرده بود، پشه برخاست و تور را ندید و در تور عنکبوت گرفتار شد.

🔹حکیم به شاگردانش گفت:
بنگرید، عنکبوت صبورترین و قانع‌ترین حشره است. مدت‌ها ممکن است به‌خاطر یک لقمه غذا در کنار لانه خود منتظر بنشیند. و وقتی شکاری کرد، روزها آرام‌آرام از آن استفاده کند. حریص و شکم‌پرور نیست.

🔸اما پشه را دیدید، هم طمع‌کار است و هم شکم‌پرور و هم صبری برای گرسنگی ندارد. وقتی روی خون نشسته بود، دیدید با دست می‌زدید برمی‌خاست و دوباره سریع می‌خواست روی غذا بنشیند چون تاب گرسنگی هرگز ندارد.

🔹پس بدانید خداوند طمع‌کارترین مخلوق را روزی و غذای قانع‌ترین و صبورترین مخلوق خود می‌کند.

🔸بسیاری از گرفتاری‌های انسان نتیجه طمع و زیاده‌خواهی اوست.